Valentijnsdag – Vanharte

De oorsprong van deze dag der liefde is volgens velen te vinden bij priester Valentinus. Hij leefde in de derde eeuw na Christus in Rome. Hij verzorgde bejaarden, zieken en behoeftigen, gaf mensen wijze raad en zegende Christelijke huwelijken in. Dat laatste was echter een strafbaar feit in deze tijd!

Toen hij de blinde pleegdochter van Asterius, stadhouder van Rome, genas, bekeerde de stadhouder zich tot het Christendom en liet alle gevangen Christenen vrij. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen voor keizer Claudius II. Op 14 februari 270 werd Valentinus gemarteld en onthoofd. Later werd hij door de kerk heilig verklaard en 14 februari werd een feestdag, die vooral in het Victoriaanse Engeland bijzonder populair was. Openlijke liefdesuitingen waren in deze preutse tijd ‘not done’. Op 14 februari konden huwbare jongens en meisjes hun geliefden echter ongestraft verrassen met (anonieme) cadeautjes, brieven en gedichten. Engelse immigranten importeerden deze traditie in Amerika, waar het al snel uitgroeide tot een populaire (en commercieel uitgebuite) feestdag. Ook in Nederland wint Valentijnsdag de laatste jaren terrein.

Hoewel het verhaal van priester Valentijn een logische verklaring lijkt te zijn, vinden we verspreid over internet en in boeken veel andere verklaringen:

We hebben Valentijnsdag te danken aan de Romeinse priester Sint-Velten. De dag voor hij werd onthoofd (in de tweede helft van de derde eeuw) schreef hij een liefdesbrief aan de dochter van de cipier, welke hij ondertekende met ‘Valentijn’.
Valentijnsdag is afgeleid van het feest van godin Juno, koningin van de goden en godinnen en beschermheilige van vrouwen en het huwelijk. Ter ere van haar werden op 14 februari Romeinse jongens en meisjes via een soort loting samengebracht.
Al in de veertiende eeuw stond 14 februari bekend als de dag waarop de vogels begonnen te paren. Analoog hieraan zou ook bij mensen de ‘paringsdrang’ op deze dag beginnen.
Valentijnsdag is een afgeleide van het vruchtbaarheidsfeest dat op 14 februari werd gevierd in de grotten waar Romulus en Remus, de stichters van Rome, waren opgevoed door wolven.

Ook variaties op of combinaties van bovenstaande verhalen zijn we tegen gekomen. Hoe het ook zij, Valentijnsdag anno 2000 is een dag waarop iedereen, al dan niet anoniem, zijn geliefde in het zonnetje zet.

Opmerkelijk: In Duitsland is 14 februari een onheilsdag. Het is de geboortedag van Judas, de verrader van Christus. Valentijnsdag is hiergaat onopgemerkt voorbij aan de meesten van onze oosterburen

Het hart: Vroeger dacht men dat alle emoties zich in het hart bevonden. Later viel deze eer alleen de liefde nog ten beurt. Het hart is nu nog steeds het symbool van liefde, en dus van Valentijnsdag.
De rode roos: De roos was de lievelingsbloem van Venus, de Romeinse godin van de liefde. Rood is de kleur voor sterke gevoelens.
Kant: Eeuwen geleden gebruikten vrouwen kanten zakdoekjes. Liet een vrouw haar zakdoekje vallen, dan haastte de dichtstbijzijnde man zich om dit op te rapen en terug te geven. Deze wetenschap werd door dames slim gebruikt wanneer zij in contact wilden komen met een bepaalde man.
Ringen: Valentijnsdag is de dag om je geliefde ten huwelijk te vragen en een verlovingsring om zijn/haar vinger te schuiven.
Liefdesknoop: Een liefdesknoop is een stuk touw met een reeks bochten en knopen zonder begin of einde. Het is het symbool van eindeloze liefde.
Lovebirds en duiven: Lovebirds zijn kleurrijke papegaaien die in Afrika voorkomen. Ze hebben hun naam te danken aan het feit dat ze vaak met zijn tweeen knus tegen elkaar aan zitten. Duiven waren de lievelingsvogels van Venus. Zij kiezen hun partner voor het leven. Zowel mannetjes als vrouwtjes zorgen voor de jongen. Deze toewijding en liefde maakt ze symbool voor Valentijnsdag.
Cupido: Cupido is de zoon van Venus. Met zijn magische pijlen kon hij ervoor zorgen dat mensen verliefd op elkaar werden.

Recente artikelen