Kleine Uitbreiding


Na wat getimmer hadden we samen een konijnenren in elkaar gezet. Iets groter dan de gangbare maat. Het blijft toch een beetje zielig, een beest in een hok. Aan de ander kant is het wel leuk om kinderen al snel aan (huis)dieren te laten wennen. En een beetje verantwoordelijkheid kan ook geen kwaad. Daarom… voordat de baby er zou zijn, hadden we een kleine uitbreiding.

We kochten zakken met hooi, stro en zaagsel, omdat dat allemaal als vloerbedekking mogelijk is in een konijnenhokje. Lieke en Fenna kozen een voederbakje, een drinkfles. Ook een zak met voer mocht natuurlijk niet ontbreken. We zagen een soort konijnensnack in de vorm van lange stokjes en de dametjes mochten er allebei een kopen. Voordat we bij de kassa waren, hadden ze zelf hun tanden er al ingezet. Maar de snacks bleken toch niet zo lekker te zijn als ze eruit zagen. 

Alles werd thuis klaargemaakt. Kleine handjes strooiden zaagsel, hooi en stro in het binnenhokje. De waterfles werd gevuld en opgehangen. Vervolgens werd uitvoerig getest of er echt water uit kwam door de fles aan eigen lippen te zetten. De snacks, wat er nog van over was tenminste, werden in het voerbakje gelegd. 

We gingen lekker op de fiets naar de vrienden die het konijntje ‘over’ hadden. Het zou Sara gaan heten. Wonder boven wonder bleek het een vrouwtje te zijn, dus dat was een passende naam. Sara, een dwerghangoor, werd voorzichtig in een doosje gedaan met wat stro en achterop de bagagedrager gezet. Lieke en Fenna waren zeer enthousiast, toegegeven, voor hen was het echt feest.

Eindelijk thuisgekomen, uiteraard moesten we onderweg heel vaak kijken of het konijntje nog in de doos zat, werd Sara uit de doos gehaald en in het hokje los gelaten. “Hé lievetje”, klonk het aanhoudend. Fenna kroop rond de ren en volgde het beestje zo goed mogelijk. Lieke voelde meteen de verantwoordelijkheid bij het openen van de klep. “Kijk Monique, ik doe de klep wel open, maar Sara mag er niet uit!”, zei ze heel goed oplettend. Het drinken werd aangewezen, het eten werd getoond en “Hé, ze eet gras!”

Na een half uur bewondering kwam Lieke vertellen dat het konijn inmiddels Pluis zou heten. Dat vonden we ook wel een mooie naam. Ook Fenna kwam de naamsverandering bevestigen. “Puis heet Nijntje nu”, knikte ze ernstig. En weg waren ze weer, letterlijk en figuurlijk. De bewondering is aandoenlijk en, eerlijk is eerlijk, zelf vinden we het ook een ‘lievetje’. 

Na het eten vlogen de meisjes weer naar het konijntje om te concluderen dat hij, zij moet ik eigenlijk zeggen, inmiddels Flap genoemd was. En Flap, zo heet ze nu al twee dagen. We hebben nu wel een beetje extra tijd nodig om op tijd op school te komen. Direct na het opstaan moet er even naar Flap worden gekeken. Of ze heeft gekeuteld, gegeten en waar ze in het hok ligt. En de verantwoordelijkheid blijft groot. Bij het weggaan van de school krijg ik de opdracht om te checken of de klep van het hok niet open staat, en dat mag ik zeker niet vergeten. 

Monique

Vanharte

Vanharte is de grootste en meest bekende feestsite van Nederland. Bij ons vind je informatie over alle bekende en minder bekende feestdagen en feesten.

Recente artikelen