Ditte


Het was warm, erg warm zo vlak voor het begin van de zomer op de dag dat ik uitgerekend was. Pas in de avond toen het een beetje afgekoeld was, voelde ik me wat prettiger en zocht ik de buitenlucht. Het was best spannend om nu echt uitgerekend te zijn, nog even en dan zouden we er weer een baby bij hebben.

 

Hopelijk kon ik de komende nacht beter slapen want de afgelopen nacht was het boven zo warm dat ik uiteindelijk beneden op de bank ben gaan liggen. Gelukkig leek de warmte alweer een beetje te wennen en sliep ik eenmaal in bed aangeland voorspoedig in. Midden in de nacht werd ik wakker. Ditmaal niet van de warmte maar van het gerommel in mijn buik. 

 

Aanvankelijk had ik nog enige twijfel maar al snel was het onmiskenbaar dat de bevalling begonnen was. Jan was meteen wakker en zocht nog even de laatste spulletjes bij elkaar. Al snel kwamen de weeën om de 5 minuten en besloten we actie te ondernemen. Het ziekenhuis werd gebeld en we mochten meteen komen. Daarna de oppas gebeld die maar liefst binnen 5 minuten ter plaatse was, ongeschoren en een beetje slaperig. Vervolgens belde Jan zijn ouders die de oppas weer zouden aflossen en wonder boven wonder namen zij de telefoon ook snel op ondanks dat het 3 uur in de ochtend was. Iedereen leek goed voorbereid.

 

Even later zaten we in de auto op weg naar het ziekenhuis. De kraamafdeling van het ziekenhuis in onze woonplaats was vorige week dicht gegaan dus moesten we uitwijken naar een nabijgelegen ziekenhuis. Door het vroege tijdstip was het gelukkig heel rustig op de weg en na een kwartiertje stonden we voor de deur van het ziekenhuis. Bij de receptie werden we snel doorgestuurd richting de verloskamers. In de gang kwam een naar urine ruikende lucht ons tegemoet maar op de kraamafdeling was hiervan gelukkig geen spoor meer te bekennen. We werden een verloskamer binnen gestuurd waar de deur naar buiten toe wagenwijd open stond om wat koele lucht binnen te laten. Het ziekenhuis was oud en had nog geen airconditioning. Ik mocht meteen plaats nemen op het bed en kreeg de bekende banden om mijn buik waarmee de weeënactiviteit en de hartslag van de baby gemeten werden. Dat betekende dat ik redelijk stil moest liggen maar binnen afzienbare tijd was de band waarmee de hartslag werd gemeten alweer verschoven. 

 

De weeën waren goed op te vangen en ik vroeg me af wanneer de arts-assistent zou komen om te voelen hoeveel ontsluiting ik had. Op dat moment nam de weeënactiviteit weer af en leek de noodzaak voor de verpleegster om de arts-assistent te roepen weer minder. Gelukkig was tot nu toe alles goed op te vangen en kwam de arts toch binnen wandelen. Na het toucheren kreeg ik, tot mijn verbazing, het commando beginnen omdat de ontsluiting volledig was. Na nog eens 7 minuten persen was ze geboren: Ditte, onze derde dochter. Ze was snel ter wereld gekomen met een bevalling die slechts 2 uur duurde. Ondanks het hoge tempo van de bevalling, de warmte, de insecten die ik tegen het plafond had zien zitten en de verpleegster die met een luier achter de muggen aanjoeg was het allemaal hartstikke meegevallen.

 

Na een lekkere douche werden we met onze mooie dochter naar een zaaltje gebracht. Een van de andere vrouwen werd wakker van het gestommel en begon gelijk hele verhalen te vertellen, blij dat ze nieuw gezelschap had gekregen. Wij lagen een beetje moe te wachten en wilden het liefst zo snel mogelijk weer naar huis. Maar ja, dat mocht nog niet om 6 uur in de ochtend. Jan besloot even naar huis te gaan om onze andere dochters in te lichten terwijl ik probeerde een klein beetje te rusten. Een paar uurtjes later hoorde ik snelle voetjes op de gang en daar waren de andere meisjes met Jan en met zijn ouders. Ditte werd bewonderd en we waren allemaal blij met weer zo’n prachtmeid. Nog diezelfde ochtend werd ik ontslagen uit het ziekenhuis zodat we rond elven naar huis mochten.

 

Inmiddels was het huis was versierd door de ouders van Jan. Buiten hing de vlag uit met een luier eraan vast geknoopt. Binnen stond de kraamhulp ons op te wachten. De traditionele mand met de 10 kraamcadeautjes gemaakt door de moeder van Jan stond te pronken in de babybox. De komende 10 dagen mocht ik elke dag een cadeautje uitpakken. Een buurman had snel een taart laten bezorgen met piepkleine beschuitjes met muisjes erop. De verwennerij kon beginnen. Even later op de bank, met een kop koffie in de ene hand, een fantastisch versierde fruithap in de andere hand en een stukje taart op het bijzettafeltje wist ik het weer; alleen hiervoor is het al bijna de moeite waard (maar niet helemaal, hè Ditte). 

 

 

Vanharte

Vanharte is de grootste en meest bekende feestsite van Nederland. Bij ons vind je informatie over alle bekende en minder bekende feestdagen en feesten.

Recente artikelen